Edward Hopper City Sunlight 1954
Een kaal appartement. Geen versiering aan de muur. Slechts 2 stevige tafels en enkele stoelen. Door het raam schijnt de zon naar binnen en verlicht en verwarmt de ruimte. De enige aanwezige vrouw geniet van de binnenkomende zon. De zon schijnt voor iedereen. Dus ook voor haar. Je kunt zo in het appartement aan de overzijde binnenkijken. Geen privacy. En toch is er geen contact met andere mensen. De binnenzijde van het overliggend appartement is zwart. Hun wereld blijft verborgen. Ieder blijft in zijn eigen wereldje.
#Schilderkunst #Edwardhopper
Het lijkt mij een verschrikking om zo te moeten wonen. Enkele jaren geleden was er het plan om naast mijn gebouw nóg een appartementengebouw neer te zetten. Dan zou ik in een soortgelijke situatie zijn gekomen. Ik hoor er al tijden niets meer over, gelukkig.
BeantwoordenVerwijderenEen frappant contrast in dit schilderij: twee zwarte ramen en éen wit. Een verschil als 'dag en nacht'.
Hopper houdt van tegenstellingen. In het ene raam zonlicht, in het andere niet. Het ziet er ook niet gezellig uit. Gelukkig is de bouwwoede bij jullie hopelijk gestopt.
VerwijderenNu ben toch blij dat ik daar niet woon, wel mooi geschilderd.
BeantwoordenVerwijderenHet ziet er zeker niet gezellig uit. Alleen de zon brengt warmte.
VerwijderenEn die dame verveelt zich enorm. Ze denkt waar ben ik terecht gekomen.
BeantwoordenVerwijderenDat denkt ze zeker Christine. Anders dan ze zich had voorgsteld.
Verwijderen